Παλαιό Τρίκερι Μαγνησίας: ταξίδι του νου και της ψυχής

Γράφει η

Σοφία Μαλιώρα - Εκπαιδευτικός

Αν το μυαλό γέμισε με έγνοιες, και ο νους με σκοτούρες ή αν απλά επιθυμείτε να ξεφύγετε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, τότε η νήσος Κικύνηθος, ή το Παλαιό Τρίκερι όπως είναι η σημερινή του ονομασία, είναι ο ιδανικός προορισμός για ψυχική ηρεμία, εσωτερική γαλήνη και χαλάρωση.

Το μοναδικής και σπάνιας ομορφιάς νησάκι του Παγασητικού Κόλπου, άγνωστο σε πολλούς, είναι το μοναδικό νησί που επισκέπτεται κανείς με θαλάσσιο ταξί. Τα αυτοκίνητα είναι ανύπαρκτα, καθώς το μοναδικό μεταφορικό μέσο είναι ένα τρακτέρ που εξυπηρετεί τις ανάγκες των ντόπιων και του μοναστηριού. Όλα γίνονται με τα πόδια, μιας και οι αποστάσεις από τη μια άκρη του νησιού έως την άλλη είναι κοντινές.

Μονή Ευαγγελίστριας

Εκτός από τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, αυτό που αρχικά μαγνητίζει το βλέμμα είναι το επιβλητικό μοναστήρι εξαιρετικού ενδιαφέροντος, η Ιερά Μονή της Ευαγγελίστριας. Για να φθάσεις στο μοναστήρι, έρχεσαι αντιμέτωπος με την ομορφιά και τη μαγεία της φύσης, νιώθεις ένα μαζί της, καθώς το μονοπάτι που σε οδηγεί εκεί, είναι κατάφυτο από ελαιώνες. Και λίγο πριν οδηγηθείς στην πόρτα του μοναστηριού, το μυαλό φτιάχνει σενάρια με τη φαντασία του, καθώς το παρελθόν στοιχειώνει αυτό το μέρος. Η ιστορία του χθες συναντά την πραγματικότητα του σήμερα.

Στην είσοδο του μοναστηριού δεσπόζουν δύο πανύψηλα, επιβλητικά κυπαρίσσια. Φτάνοντας εκεί, το όποιο ίχνος κούρασης σε διακατέχει από το ολιγόλεπτο περπάτημα, εξαφανίζεται ως δια μαγείας. Κυρία επί της υποδοχής η κυρία Μαρία, η ηλικιωμένη επιστάτρια του μοναστηριού που σε καλωσορίζει με το ζεστό της χαμόγελο και με ένα βλέμμα που στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά.

Λίγα λόγια για το μοναστήρι….

Την εποχή του Βυζαντίου, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, διατάζει την κατασκευή ενός μεγαλόπρεπου μοναστηριού με χρυσοποίκιλτα πατώματα, στην περιοχή του Τρίκερι, που δεν είναι άλλο από το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας. Αρχικά 40 μοναχοί διέμεναν σε αυτό. Δυστυχώς, τη διάρκεια των Σταυροφοριών το μοναστήρι καταστράφηκε ολοκληρωτικά μαζί με άλλες 7 εκκλησίες του νησιού. Εξαιτίας των συχνών επιδρομών, οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να μείνουν άλλο εκεί, έτσι αποφάσισαν να κάνουν μια τελευταία λειτουργία στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος, ανάβοντας 3 μεγάλες λαμπάδες, εξ ου και το όνομα Τρίκερι, δηλαδή 3 κεριά. Πέρασαν πολλά χρόνια οπό την κατασκευή του πρώτου μοναστηριού. Και τότε η Παναγία έκανε το θαύμα της… Εμφανίστηκε με θαυματουργό τρόπο σε έναν Ιερέα ονόματι Δαμιανός, ο οποίος διακονούσε στα εκκλησάκια του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου και του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου που βρισκόταν στη κορυφή του λόφου, και του υπέδειξε το σημείο όπου ήταν θαμμένη η εικόνα. Ο Δαμιανός παρακάλεσε τον έξαρχο του χωριού και τους προεστούς και όλους τους κατοίκους αντίστοιχα, να συνδράμουν στην εκσκαφή για την εντόπιση της εικόνας. Όντως, ξεριζώνοντας την αγριελιά, την εντόπισαν στις 10 Σεπτέμβρη του 1825. Πριν το τέλος του χρόνου εκείνου, όλοι δώσαν χρήματα και ο ναός κτίστηκε εκ νέου για δεύτερη φορά. Το 1836 η εικόνα ήρθε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη θέση της έως σήμερα, στο Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη Παναγία, ή αλλιώς η Παναγία Τρικεριώτισσα όπως είναι γνωστή σε χιλιάδες πιστούς, μεταφέρεται μία φορά το χρόνο σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, ούτως ώστε να προσκυνηθεί, μιας και αποτελεί μια εκ των δεκατεσσάρων θαυματουργών εικόνων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, βάσει της Ιεράς Συνόδου, συμπεριλαμβάνοντας μεταξύ άλλων την Παναγία Σουμελά και την Παναγία της Τήνου. Με το πέρασμα των χρόνων χτίστηκαν οι πτέρυγες με τα κελιά. Από το 1948 έως το 1953, το μοναστήρι έζησε μαύρες μέρες καθώς φιλοξενήθηκαν σε αυτό 5000 γυναίκες κρατούμενες ως πολιτικοί εξόριστοι. Άλλες είχαν περίσσια ψυχικά αποθέματα και άντεξαν τις κακουχίες, άλλες πάλι όχι και λύγισαν. Σήμερα, το μοναστήρι λειτουργεί τα σαββατοκύριακα για την τέλεση γάμων και βαφτίσεων, και όλο το χρόνο ως ξενώνας. Ελάχιστα κελιά είναι σε λειτουργία, όλα τους περιποιημένα και ευρύχωρα, όμως ο αριθμός τους είναι αρκετός για να φιλοξενεί οποιονδήποτε.